biscotti.

Czasami jeden gest może zdradzić jakie pokłady uczuć w sobie skrywamy. Ile mamy do zaoferowania. Ile chcemy przelać na czyn, jeśli do słowo toku nam spora droga. Jeśli strach paraliżuje nasz język, użyjmy innych sposobów by wyrazić co czujemy. Jak dziękujemy. Jak się cieszymy, że dane osoby są w naszym życiu.

Tak oto tym sposobem upiekłam biscotti dla bliskich. Każdy dziś zajadał rano porcje zdrowego, pożywnego śniadanka pod postacią - biscotti z żurawiną i migdałami.

Przepis:
2 jajka
250g mąki
90g cukru
2 łyżki cukru waniliowego
1 łyżeczka proszku do pieczenia
90g suszonej żurawiny
100g migadałów (kupiłam obrane paluszki migdałowe)

Jajko z cukrem ubijamy. W osobnej miseczce łączymy składniki suche. Następnie łśczymy razem dwie miski i dodajemy skrojonej na drobno żurawiny i rozdrobnionych migdałów (ja użyłam moździerza ale można dać w całości - obrane!) i ręką formujemy ciasto. Troszkę potrzeba tutaj wysiłku ponieważ musimy dokładnie rękoma ubić ciasto w jednolitą "masę", aby uformować chlebek.
Piec około 30 min w temp. 150 st C do zarumieniania się. (każdy piec jest inny zatem trzeba kontrolować, aby się chlebek nie spiekł). Wyciągamy z pieca i kroimy na szerokość około 1 cm i wkładamy ponownie do pieca na około 7 minut.

Smacznego!
paula

owsiankowa baba ja!

no cóż 100% prawdy. Jak to mówi moja kumpela, powinnyśmy mieć w domu wiadro płatków owsianych ponieważ spożywanie ich nie ma końca. Nie ma co się rozpisywać. Owsianka rządzi jesienią i zimą. Jest w każdej książce o zdrowej żywności i diecie. Znamy ją pod wieloma postaciami z różnymi składnikami. Promują ją sportsmenki i dietetyczki. Nic dodać, nic ująć.

Zdjęcia ukazują odsłonę mojej ulubionej owsianki, a mianowicie z jabłkiem i cynamonem. Przepis jest banalny. Ja jednak zamiast kroić jabłko do owsianki, najpierw grzeje na ogniu, aby jabłko puściło sok i zrobiło się miękkie jak "ala" mus, dodaje troszkę cukru pudru i cynamonu i tak dusze na małym ogniu przez 10 min. W drugim garnku grzeje mleko, do którego wrzucam owsiankę i jak widzę, że dochodzi do siebie, mieszam wszystko i gotowe.

Niebo w gębie! chcemy być ładne, zdrowe i wesołe - badźmy baby owsiankowe! O!

pozdrawiam ciepło,
paula

Welcome Back in 2015!

Nie wiem naprawdę gdzie te miesiące mi uciekły. Pół roku za mną. Zero posta. Fakt, że panująca pora nie sprzyja robieni zdjęć, którym lubię poświęcić trochę czasu, ponieważ po powrocie z pracy panuje taka szara atmosfera, że za aparat nawet nie ma co sięgać. Jakoś tak zaczął przodować instagram, gdzie jeszcze można co nie co "pobawić" się zatrzymywaniem chwil.

W sumie miałam jedna weekendową przygodę robienia zdjęć podczas ślubu cywilnego... Czasami dziwię się jak sytuacje mogą przybrać na wadze, jak się zmienić, jak przeistoczyć tak, że aż sami jesteśmy na tyle zaskoczeni, że aż zapiera nam dech w piersiach i po prostu odchodzimy z zamkniętymi ustami. zmęczeni. zrezygnowani. Kiedyś myślałam, że warto przedstawiać swoja stronę, "walczyć" o prawdę. Dzisiaj, wiem, że czasami chyba jednak trzeba dać się zaprowadzić w nieznany schron i po prostu się z niego nie wychylać, bo po co? Przyjaciele radzą pozostać w nim i po prostu żyć dalej. Zatem robię jak mi radzą. Chyba mają racje, po tym jak obserwuje otoczenie, jestem pewna, że racje maja. Pozostawiam zatem wszystko bez komentarza. Jak nie ja.

Ale koniec dumania. Chciałabym zaprezentować moje ciacho marchewkowe. Kiedyś wiele razy piekłam ciacha marchewkowe, kiedy mieszkałam w Londynie. Było ono tak codzienne jak muffinki każdego tygodnia. Po dłuższej przerwie z mała modyfikacją kumpeli, upichciałam. Służyło jako mały "dopalacz", kiedy to bliscy pochorowali, a ja z tego wszytskiego sama musiałam zrobić sobie dzień dla siebie gdzie spędziłam pół dnia w kuchni. Lubie takie dni. Tylko ja i gary. Dodaje mi to siły i uzupełnia mój spokój wewnętrzny, o który na szczęście nie muszę się martwić, ponieważ mam obok siebie Kogoś wyjątkowego, kto sprawia, że odczuwam go każdego normalnego dnia.
Widok osoby, zajadającej moje rezultaty po wielu godzinnych rewolucjach kuchennych - bezcenne.

Pozdrawiam serdecznie i oby na dłużej,
paula